Brand Valuation News Ocena wyceny opcji pracowniczych zgodnie z MSSF 2 MSSF 2 Płatności w formie akcji wymaga od spółek wyceny wartości godziwej opcji na akcje dla pracowników przyznawanych pracownikom, zgodnie z tym artykułem. Wprowadzenie do wyceny opcji na akcje dla pracowników zgodnie z MSSF 2 MSSF 2 "Płatności w formie akcji" wymaga od firm spełniających wymogi wyceny wartości godziwej opcji na akcje dla pracowników przyznanych pracownikom oraz uznania tej kwoty za koszt. W tym artykule przedstawiamy kluczowe elementy wyceny opcji na akcje dla pracowników zgodnie z MSSF 2 Płatności w formie akcji. Opcja dotyczy prawa do kupna lub sprzedaży składnika aktywów lub do otrzymania płatności w przyszłości za określoną cenę. Opcja na akcje dla pracowników to prawo, a nie obowiązek, więc właściciel opcji na akcje zdecyduje się nie korzystać z opcji, jeśli nie jest to opłacalne. Opcja lsquocallrsquo to prawo do zakupu składnika aktywów, a opcja lsquoputrsquo to prawo do sprzedaży opcji. Opcje na akcje dla pracowników są często, ale nie zawsze, opcjami kupna w stosunku do akcji spółki zatrudniającej. Walidacja opcji pracowniczych na podstawie MSSF 2 Płatności w formie akcji Wartość godziwa opcji zgodnie z MSSF 2 Płatności w formie akcji to kwota, za którą można wymienić opcję, rozliczone zobowiązanie lub wymieniony instrument kapitałowy, między kompetentnymi, chętnymi stronami w transakcji o wartości dla Armrsquos. rdquo Wycena opcji na akcje pracownicze, które są rozliczane w środkach pieniężnych, różni się od wyceny opcji na akcje pracownicze, które są rozliczane w instrumentach kapitałowych lub w przypadku wyboru rozliczenia ze strony wystawca opcji lub posiadacz. MSSF 2 "Płatności w formie akcji" wymaga, aby wartość godziwa opcji uznawanych za rozliczane w środkach pieniężnych była aktualizowana na każdy dzień sprawozdawczy. Jeśli opcje na akcje pracownicze zostaną uznane za ujęte w kapitale własnym MSSF 2, płatności w formie akcji wymagają, aby firmy spełniające kryteria miały możliwość wyceny wartości godziwej opcji na akcje dla pracowników przyznanych pracownikom dopiero w dniu ich przyznania. Firmy muszą następnie rozpoznać łączną wartość godziwą opcji na akcje dla pracowników, aby uzyskać najlepsze oszacowanie liczby opcji, które mają zostać nabyte, rozliczanych w instrumentach kapitałowych. Całkowity koszt będzie zatem oparty na liczbie instrumentów kapitałowych, które ostatecznie zostaną przyznane, biorąc pod uwagę następującą formułę: Wartość godziwa x Liczba oczekiwana do przejęcia Liczba przewidywana do aktualizacji może zostać zmieniona, jeżeli późniejsze informacje wskazują, że oczekiwana liczba różni się od poprzednich szacunków . Następnie, w razie konieczności, można dokonać korekt do kosztów wykazanych w kolejnych latach w sprawozdaniu finansowym. Ponieważ składnik wartości godziwej ujętych w wartości kapitału własnego rozliczanych w instrumentach kapitałowych wartości akcji nie jest aktualizowany, ważne jest, aby tę wartość poprawnie określić z dokładnością i precyzją. Kluczem do uzyskania prawidłowej wyceny opcji pracowniczych jest uwzględnienie wszystkich istotnych i istotnych założeń, a następnie wybór modelu wyceny w celu ustalenia wartości godziwej, która odzwierciedlałaby te założenia. Warunki nabycia uprawnień zgodnie z MSSF 2 Warunki nabycia praw do akcji w formie akcji są warunkami, które muszą być spełnione, aby pracownik mógł uzyskać prawo do skorzystania z przyznanych opcji, a zatem może mieć znaczny wpływ na wartość opcji. Warunki nabycia uprawnień obejmują warunki świadczenia usług, które wymagają od pracownika, aby ukończył określony okres świadczenia usługi, oraz warunki wykonania, które wymagają osiągnięcia określonych celów w zakresie skuteczności działania (takich jak określony wzrost zysku przedsiębiorstwa w danym okresie). W przypadku natychmiastowego przyznania uprawnień do świadczeń pracowniczych, koszty ujmuje się w całości. Jeżeli opcje na akcje pracownicze nie zostaną przekazane natychmiast, firma zakłada, że usługi, które mają zostać wykonane (w zamian za otrzymanie przyznanych opcji), zostaną otrzymane w okresie nabywania uprawnień, a wydatki równomiernie rozliczyć w okresie nabywania uprawnień. MSSF 2 Płatności w formie akcji rozróżnia sposób traktowania rynkowych i nierynkowych warunków realizacji zysków. Warunki nabycia uprawnień do rynku to warunki związane z rynkową ceną kapitału jednostki, takie jak osiągnięcie określonej ceny akcji lub określonego celu w oparciu o porównanie ceny akcji jednostki z indeksem cen akcji innych podmiotów. Uwarunkowania rynkowe muszą być brane pod uwagę przy ustalaniu wartości godziwej. Nierynkowe warunki nabywania uprawnień, takie jak cele dochodowe lub publiczne oferty na akcje, nie mogą być brane pod uwagę przy szacowaniu wartości godziwej instrumentów kapitałowych w wycenie opcji na akcje dla pracowników. Zamiast tego, nierynkowe warunki nabywania uprawnień odzwierciedla się poprzez dostosowanie liczby instrumentów kapitałowych, które mają zostać nabyte. Podsumowanie W swoich wymaganiach intencją MSSF 2 Płatności w formie akcji jest dopasowanie usługi świadczonej przez pracowników do kosztu ich rekompensaty. W przypadku opcji na akcje dla pracowników wartość tej rekompensaty jest zwykle uzależniona od świadczonych usług i innych elementów. Jeśli chciałbyś uzyskać więcej informacji na temat konkretnego tematu związanego z wyceną marki, zadzwoń do nas pod numer 44 (0) 20 7089 9236 lub wyślij nam e-mail. Ponadto sprawdź recenzję IP, aby uzyskać comiesięczne podsumowania wiadomości związanych z własnością intelektualną. Archiwum według roku Marka Historie wartościowania x1F4F0 Top 5 marek Historie wartości Dlaczego kancelarie prawnicze są jak koktajle Od firmy Cobbetts do firmy Cosmopolitans: kancelarie prawnicze są jak koktajle, badania marki twierdzą, że firmy prawne powinny poszukiwać swoich marek, aby zabezpieczyć swoją przyszłość. Małe firmy prawnicze mają brand Solicitors Journal: An Innocent Mistake Brand Valuation News Power 100, 2018 jest już dostępny do pobrania w drinkspowerbrands. W dziesiątym roku tej edycji przyjrzymy się także trendom z ostatniej dekady. xF611 Ocena marki mediów społecznościowych Copyright copy2003-2017 Intangible Business Limited. Wszelkie prawa zastrzeżone Pliki cookie na tej stronie Używamy plików cookie, aby zapewnić, że zapewniamy najlepszą jakość na naszej stronie. Jeśli będziesz kontynuować bez zmiany ustawień, to z przyjemnością przyjmij wszystkie pliki cookie na tej stronie. Jeśli jednak chcesz, możesz zmienić ustawienia plików cookie w dowolnym momencie, klikając tutaj. Możesz ukryć to oświadczenie klikając tutajDo ostatniego czasu: Opcje na akcje to wydatek Nadszedł czas, aby zakończyć debatę na temat rozliczania opcji na akcje, których kontrowersje trwały zbyt długo. W rzeczywistości zasada dotycząca zgłaszania opcji na akcje dla kadry kierowniczej sięga 1972 r., Kiedy Rada ds. Zasad rachunkowości, poprzedniczka Rady ds. Standardów Rachunkowości Finansowej (FASB), wydała APB 25. Reguła określała koszt opcji w ramach dotacji. Data powinna być mierzona ich wewnętrzną wartością różnicy między bieżącą rynkową wartością akcji a ceną wykonania opcji. Zgodnie z tą metodą nie przypisano żadnych kosztów do opcji, gdy ich cena wykonania została ustalona przy obecnej cenie rynkowej. Uzasadnienie reguły było dość proste: ponieważ żadna pieniądz nie zmienia rąk w momencie przyznania dotacji, wystawienie opcji na akcje nie jest transakcją istotną z ekonomicznego punktu widzenia. To, co wielu myślało w tym czasie. Co więcej, w 1972 r. Dostępna była mała teoria lub praktyka, aby pomóc firmom w określeniu wartości takich nietradycyjnych instrumentów finansowych. APB 25 był przestarzały w ciągu roku. Publikacja w 1973 r. Formuły Blacka-Scholesa wywołała ogromny boom na rynkach opcji będących przedmiotem obrotu publicznego, ruch wzmocniony otwarciem, także w 1973 r., Chicago Board Options Exchange. Z pewnością nie było zbiegiem okoliczności, że wzrost liczby rynków opcji będących w obrocie był odzwierciedleniem coraz częstszego korzystania z opcji na akcje w ramach rekompensat dla kadry kierowniczej i pracowników. National Center of Employee Ownership szacuje, że prawie 10 milionów pracowników otrzymało opcje na akcje w 2000 r. Mniej niż 1 milion w 1990 r. Wkrótce stało się jasne, zarówno w teorii, jak iw praktyce, że opcje każdego rodzaju były warte znacznie więcej niż wartość wewnętrzna określona przez APB. 25. FASB zainicjował przegląd rachunkowości opcji na akcje w 1984 r., A po ponad dekadzie gorących kontrowersji ostatecznie wydał SFAS 123 w październiku 1995 r. Zalecił, ale nie wymagał od spółek informowania o kosztach przyznanych opcji i ustalenia ich godziwej wartości rynkowej. korzystanie z modeli wyceny opcji. Nowy standard był kompromisem, odzwierciedlającym intensywny lobbing ze strony przedsiębiorców i polityków przeciwko obowiązkowemu zgłaszaniu. Twierdzili oni, że opcje na akcje wykonawcze były jednym z elementów definiujących niezwykły renesans gospodarczy w Ameryce, więc każda próba zmiany zasad rachunkowości dla nich była atakiem na Amerykę niezwykle udanego modelu tworzenia nowych firm. Nieuchronnie, większość firm zdecydowało się zignorować zalecenie, że tak gwałtownie się sprzeciwiały i nadal zapisywały tylko wartość wewnętrzną na dzień przyznania, zwykle zerową, ich opcji na akcje. Później nadzwyczajny boom w cenach akcji sprawił, że krytycy opcji wydawali się wyglądać jak spoilsport. Ale od czasu katastrofy debata powróciła z zemstą. W szczególności skandale z zakresu księgowości korporacyjnej ujawniły, jak nierzeczywisty obraz ich wyników gospodarczych wiele firm malowało w swoich sprawozdaniach finansowych. Coraz częściej inwestorzy i organy regulacyjne uznają, że kompensacja oparta na opcjach jest istotnym czynnikiem zniekształcającym. Gdyby np. AOL Time Warner w 2001 r. Zgłosił wydatki na akcje pracownicze zgodnie z zaleceniami SFAS 123, wykazałby stratę operacyjną w wysokości około 1,7 miliarda, a nie 700 milionów w przychodach operacyjnych, które faktycznie zgłosił. Uważamy, że argumenty za opcjami wydatkowania są przytłaczające, a na kolejnych stronach przeanalizujemy i odrzucamy główne twierdzenia wysuwane przez tych, którzy nadal się temu sprzeciwiają. Wykazujemy, że w przeciwieństwie do tych argumentów ekspertów, stypendia na opcje na akcje mają realny wpływ na przepływy pieniężne, które należy zgłosić, że sposób na kwantyfikację tych skutków jest dostępny, że ujawnienie przypisu nie jest akceptowalnym zamiennikiem zgłaszania transakcji w dochodzie. oświadczenie i bilans, a pełne uznanie kosztów opcji nie musi zniechęcać do zachęt przedsiębiorczych przedsięwzięć. Następnie omawiamy, w jaki sposób firmy mogą zgłaszać koszty opcji w swoich zestawieniach dochodów i bilansach. Błąd 1: Opcje na akcje nie stanowią rzeczywistego kosztu Podstawową zasadą rachunkowości jest, że sprawozdania finansowe powinny rejestrować transakcje o znaczeniu ekonomicznym. Nikt nie wątpi, że oferowane opcje handlu spełniają to kryterium, wartości miliardów dolarów są kupowane i sprzedawane codziennie, zarówno na rynku pozagiełdowym, jak i na giełdach. Dla wielu osób, opcje na akcje dla firm są jednak inną historią. Transakcje te nie mają znaczenia ekonomicznego, argumentuje, ponieważ żadna pieniądz nie zmienia rąk. Jak to określił były prezes American Express, Harvey Golub, w artykule z 8 sierpnia 2002 roku, Wall Street Journal, stypendia na akcje nigdy nie są kosztem dla firmy i dlatego nigdy nie powinny być rejestrowane jako koszt w rachunku zysków i strat. Takie stanowisko sprzeciwia się logice gospodarczej, nie wspominając o zdrowym rozsądku, pod kilkoma względami. Po pierwsze, transfery wartości nie muszą obejmować transferów pieniężnych. Chociaż transakcja obejmująca dowód zakupu lub płatność jest wystarczająca do wygenerowania możliwej do zapisania transakcji, nie jest to konieczne. Zdarzenia, takie jak wymiana akcji na akcje, podpisanie umowy najmu, zapewnienie przyszłych świadczeń emerytalnych lub wakacyjnych na zatrudnienie w bieżącym okresie, lub nabycie materiałów na kredyt, wszystkie transakcje rozliczeniowe powodujące transfer wartości, nawet jeśli żadna gotówka nie zamienia rąk w czasie transakcja występuje. Nawet jeśli żadna pieniądz nie zmienia rąk, wydawanie pracownikom opcji na akcje pociąga za sobą gotówkę, koszt alternatywny, który należy uwzględnić. Gdyby firma miała przyznać pracownikom zapasy, a nie opcje, wszyscy zgodziliby się, że koszt firmy związany z tą transakcją byłby gotówką, którą inaczej by otrzymała, gdyby sprzedała akcje po bieżącej cenie rynkowej inwestorom. Dokładnie tak samo jest z opcjami na akcje. Kiedy firma przyznaje pracownikom opcje, rezygnuje z możliwości otrzymania gotówki od subemitentów, którzy mogą wziąć te same opcje i sprzedać je na konkurencyjnym rynku opcji inwestorom. Warren Buffett sformułował tę kwestię graficznie w kolumnie "Washington Post" z 9 kwietnia 2002 r., Kiedy stwierdził: Berkshire Hathaway chętnie otrzyma opcje zamiast gotówki na wiele towarów i usług, które sprzedajemy w Ameryce korporacyjnej. Udzielanie pracownikom opcji, a nie sprzedawanie ich dostawcom lub inwestorom za pośrednictwem subemitentów, wiąże się z faktyczną utratą gotówki przez firmę. Można oczywiście rozsądniej argumentować, że gotówka utracona poprzez wydawanie pracownikom opcji, zamiast sprzedać je inwestorom, jest kompensowana przez środki pieniężne, które firma przechowuje, płacąc pracownikom mniej gotówki. Dwóch szeroko szanowanych ekonomistów, Burton G. Malkiel i William J. Baumol, zauważył w artykule z 4 kwietnia 2002 r., Wall Street Journal: Nowa, przedsiębiorcza firma może nie być w stanie zapewnić rekompensaty pieniężnej potrzebnej do przyciągnięcia wybitnych pracowników. Zamiast tego może oferować opcje na akcje. Ale Malkiel i Baumol, niestety, nie kierują się swoją obserwacją do logicznego wniosku. Jeśli bowiem koszt opcji na akcje nie jest powszechnie uwzględniony w pomiarze dochodu netto, firmy, które przyznają opcje, nie będą zgłaszać zbyt niskich kosztów rekompensaty, a porównanie ich rentowności, produktywności i zwrotu środków kapitałowych z porównywalnymi z ekonomicznego punktu widzenia nie będzie możliwe. równoważne firmy, które jedynie zorganizowały swój system odszkodowań w inny sposób. Poniższa hipotetyczna ilustracja pokazuje, jak to się może stać. Wyobraź sobie dwie firmy, KapCorp i MerBod, konkurujące w dokładnie tej samej branży. Oba różnią się jedynie strukturą pakietów pracowniczych. KapCorp płaci swoim pracownikom 400 000 w sumie odszkodowania w formie gotówki w ciągu roku. Na początku roku wystawia również, poprzez gwarantowanie, 100 000 opcji na rynku kapitałowym, których nie można wykorzystać przez jeden rok, a także wymaga od swoich pracowników wykorzystania 25 swoich rekompensat na zakup nowo wydanych opcji. Przepływy pieniężne netto do KapCorp wynoszą 300 000 (400 000 w kosztach wynagrodzeń minus 100 000 ze sprzedaży opcji). Podejście MerBods jest tylko trochę inne. Płaci swoim pracownikom 300 000 w gotówce i wydaje im bezpośrednio 100 000 opcji na początku roku (z tym samym rocznym ograniczeniem wykonywania). Z ekonomicznego punktu widzenia te dwie pozycje są identyczne. Każda firma wypłaciła w sumie 400 000 odszkodowań, każda z nich wydała 100 000 opcji, a każdy wypływ gotówki netto wynosi 300 000, po tym, jak pieniądze otrzymane z emisji opcji zostaną odjęte od środków pieniężnych wydatkowanych na rekompensatę. Pracownicy obu firm dysponują tymi samymi 100 000 opcji w ciągu roku, wywołując taką samą motywację, motywację i efekty retencji. Jak uzasadniony jest standard rachunkowości, który pozwala dwóm ekonomicznie identycznym transakcjom na radykalnie różną liczbę W przygotowaniu oświadczeń na koniec roku, KapCorp zarezerwuje koszt rekompensaty w wysokości 400 000 i pokaże 100 000 opcji w swoim bilansie na rachunku kapitału własnego akcjonariusza. Jeżeli koszt opcji na akcje wystawionych pracownikom nie zostanie ujęty jako koszt, MerBod zarezerwuje koszt rekompensaty w wysokości jedynie 300 000 i nie wykaże żadnych opcji wystawionych w bilansie. Zakładając, że są to identyczne przychody i koszty, będzie to wyglądało tak, jakby zarobki MerBods były o 100 000 wyższe niż w przypadku KapCorps. Wydaje się, że MerBod ma niższą bazę kapitałową niż KapCorp, chociaż wzrost liczby akcji pozostających do spłaty będzie ostatecznie taki sam dla obu spółek, jeżeli wszystkie opcje zostaną wykonane. W wyniku niższego kosztu wynagrodzeń i niższej pozycji kapitałowej, skuteczność MerBod przez większość środków analitycznych będzie znacznie lepsza od KapCorps. To zakłócenie powtarza się co roku, gdy obie firmy wybierają różne formy rekompensaty. Jak uzasadniony jest standard rachunkowości, który pozwala dwóm ekonomicznie identycznym transakcjom na osiągnięcie radykalnie odmiennych liczb Fallage 2: Kosztów opcji pracowniczych nie można oszacować Niektórzy przeciwnicy wydawania opcji bronią swojej pozycji na praktycznych, nie koncepcyjnych podstawach. Modele wyceny według opcji mogą działać, jak mówią, jako przewodnik do wyceny opcji znajdujących się w obrocie publicznym. Ale nie są w stanie uchwycić wartości opcji pracowniczych, które są prywatnymi kontraktami pomiędzy spółką a pracownikiem na niepłynne instrumenty, które nie mogą być swobodnie sprzedawane, zamieniane, zastawiane jako zabezpieczenie lub zabezpieczane. Rzeczywiście prawdą jest, że brak płynności instrumentów zmniejszy ich wartość dla posiadacza. Jednak utrata płynności posiadaczy nie ma wpływu na to, ile kosztuje emitent tworzenia instrumentu, chyba że emitent w jakiś sposób skorzysta z braku płynności. A w przypadku opcji na akcje brak płynnego rynku ma niewielki wpływ na ich wartość dla posiadacza. Ogromne piękno modeli wyceny opcji polega na tym, że opierają się one na cechach podstawowych akcji. Właśnie dlatego przyczynili się do niezwykłego rozwoju rynków opcji w ciągu ostatnich 30 lat. Cena opcji Black-Scholes równa się wartości portfela akcji i środków pieniężnych, które są zarządzane dynamicznie w celu odtworzenia wypłat dla tej opcji. Przy całkowicie płynnym inwentarzu inwestor, który nie ma ograniczeń finansowych, mógłby całkowicie zabezpieczyć się przed ryzykiem opcyjnym i wydobyć jego wartość, sprzedając w krótkim czasie portfel zapasów i środków pieniężnych. W takim przypadku obniżenie płynności na wartości opcji byłoby minimalne. Dotyczy to również sytuacji, w których nie ma rynku bezpośredniego do handlu opcją. W związku z tym brak płynności rynku rynków opcji na akcje sam w sobie nie prowadzi do obniżenia wartości opcji na rzecz posiadacza. Banki inwestycyjne, banki komercyjne i firmy ubezpieczeniowe wykroczyły daleko poza podstawowy, 30-letni model Blacka-Scholesa, aby opracować podejście do wyceny wszystkich rodzajów opcji: standardowych. Egzotyczne. Opcje sprzedawane za pośrednictwem pośredników, bez recepty i na giełdach. Opcje związane z wahaniami kursów walut. Opcje wbudowane w złożone papiery wartościowe, takie jak obligacje zamienne, akcje uprzywilejowane lub kredyty wymagalne, takie jak kredyty hipoteczne z opcją przedpłaty lub czapki i stopy stóp procentowych. Rozwinęło się całe podindustry, aby pomóc osobom, firmom i menedżerom rynku pieniężnego kupować i sprzedawać złożone papiery wartościowe. Obecna technologia finansowa z pewnością pozwala firmom na włączenie wszystkich funkcji opcji na akcje dla pracowników do modelu wyceny. Niektóre banki inwestycyjne będą nawet podawać ceny dla kadry kierowniczej, która chce zabezpieczyć lub sprzedać swoje opcje na akcje przed nabyciem uprawnień, o ile zezwoli na to program opcji spółki. Oczywiście szacunki oparte na formułowaniu lub underwriterach dotyczące kosztów opcji na akcje dla pracowników są mniej precyzyjne niż wypłaty gotówkowe lub dotacje na akcje. Jednak sprawozdania finansowe powinny dążyć do tego, by w przybliżeniu odzwierciedlać rzeczywistość gospodarczą, a nie dokładnie zło. Menedżerowie rutynowo polegają na szacunkach ważnych pozycji kosztowych, takich jak amortyzacja maszyn i urządzeń oraz rezerwy na zobowiązania warunkowe, takie jak przyszłe oczyszczanie środowiska i rozliczenia z pozwów o odpowiedzialność za produkt i inne postępowania sądowe. Na przykład przy obliczaniu kosztów związanych z emeryturami pracowniczymi i innymi świadczeniami emerytalnymi menedżerowie stosują oszacowania aktuarialne przyszłych stóp procentowych, współczynników zatrzymania pracowników, dat emerytalnych pracowników, długowieczności pracowników i ich małżonków oraz eskalacji przyszłych kosztów leczenia. Modele cenowe i rozległe doświadczenie pozwalają oszacować koszt opcji na akcje wydanych w danym okresie z dokładnością porównywalną lub większą niż wiele innych pozycji, które pojawiają się już w zestawieniach dochodów i bilansach spółek. Nie wszystkie obiekcje dotyczące stosowania Blacka-Scholesa i innych modeli wyceny opcji opierają się na trudnościach w oszacowaniu kosztu przyznanych opcji. Na przykład John DeLong, w artykule z czerwca 2002 r. O konkursie Enterprise Enterprise Controversy and New Economy, argumentował, że nawet gdyby wartość została obliczona zgodnie z modelem, obliczenia wymagałyby dostosowania, aby odzwierciedlić wartość dla pracownika. Ma tylko połowę racji. Wypłacając pracownikom własne akcje lub opcje, przedsiębiorstwo zmusza je do posiadania wysoce niezdywersyfikowanych portfeli finansowych, co dodatkowo zwiększa dodatkowo inwestycja własnego kapitału ludzkiego w spółkę. Ponieważ prawie wszystkie osoby są niechętne do podejmowania ryzyka, możemy oczekiwać, że pracownicy będą mieli znacznie mniejszą wartość na swoim pakiecie opcji na akcje niż inni, lepiej zdywersyfikowani inwestorzy. Oszacowania wielkości tego pracownika wiążą się z ryzykiem zdyskontowania kosztów przez dyskonta, jak to się czasami nazywa, od 20 do 50, w zależności od zmienności podstawowego kapitału i stopnia dywersyfikacji portfela pracowników. Istnienie tego "deadweight cost" jest czasem wykorzystywane do uzasadnienia widocznej ogromnej skali wynagrodzenia opcyjnego kierowanego do najwyższych kierownictwa. Firma, która na przykład chce nagrodzić swojego prezesa 1 milionem opcji o wartości 1000 na rynku, może (być może perwersyjnie) uzasadnić wydanie 2000 zamiast 1000 opcji, ponieważ z perspektywy dyrektorów generalnych warianty są warte tylko po 500 sztuk. (Zwracamy uwagę, że to uzasadnienie potwierdza nasz wcześniejszy punkt, że opcje są substytutem gotówki.) Ale chociaż rozważenie, w jakim stopniu kompensacja w oparciu o kapitał własny (np. Opcje) powinna uwzględniać pakiet płac dla kadry zarządzającej, z pewnością nie jest rozsądne, aby pozwolić na to, że ciężar kosztów wpływa na sposób, w jaki firmy rejestrują koszty pakietów. Sprawozdanie finansowe odzwierciedla ekonomiczną perspektywę firmy, a nie podmiotów (w tym pracowników), z którymi dokonuje transakcji. Kiedy firma sprzedaje produkt klientowi, na przykład, nie musi weryfikować, co produkt jest wart tej osobie. Oblicza oczekiwaną wypłatę gotówki w transakcji jako przychód. Podobnie, gdy firma kupuje produkt lub usługę od dostawcy, nie bada, czy zapłacona cena była większa lub niższa niż koszt dostawcy lub jaki dostawca mógł otrzymać, gdyby sprzedał produkt lub usługę w innym miejscu. Firma rejestruje cenę zakupu jako ekwiwalent pieniężny lub gotówkowy, który został poświęcony w celu nabycia towaru lub usługi. Załóżmy, że producent odzieży ma zbudować centrum fitness dla swoich pracowników. Firma nie zrobiłaby tego, aby konkurować z klubami fitness. Zbuduje centrum, aby generować wyższe dochody ze zwiększonej produktywności i kreatywności zdrowszych, szczęśliwszych pracowników oraz w celu zmniejszenia kosztów wynikających z rotacji pracowników i chorób. Koszt dla firmy to oczywiście koszt budowy i utrzymania obiektu, a nie wartość, jaką mogą na nim umieścić poszczególni pracownicy. Koszt centrum fitness jest rejestrowany jako koszt okresowy, luźno dopasowany do oczekiwanego wzrostu przychodów i redukcji kosztów związanych z pracownikami. Jedyne rozsądne uzasadnienie, jakie widzieliśmy w odniesieniu do kalkulacji opcji wykonawczych poniżej ich wartości rynkowej, wynika z obserwacji, że wiele opcji ulega przepadkowi, gdy pracownicy odchodzą lub są wykonywane zbyt wcześnie z powodu awersji do ryzyka ze strony pracowników. W takich przypadkach dotychczasowe udziały w kapitale zakładowym są rozrzedzane w mniejszym stopniu niż w innym przypadku lub w ogóle, co w konsekwencji zmniejsza koszty wynagrodzeń spółki. Chociaż zgadzamy się z podstawową logiką tego argumentu, wpływ przepadku i wczesnego wykonania na wartości teoretyczne mogą być mocno przesadzone. (Patrz Prawdziwy wpływ przepadku i wczesnego ćwiczenia na końcu tego artykułu). Prawdziwy wpływ przepadku i wczesnego ćwiczenia W przeciwieństwie do wynagrodzenia gotówkowego, opcje na akcje nie mogą zostać przeniesione z osoby, której zostały przyznane, na kogokolwiek innego. Nieprzeniesienie niesie ze sobą dwa efekty, które sprawiają, że opcje pracowników są mniej wartościowe niż konwencjonalne opcje sprzedawane na rynku. Po pierwsze, pracownicy tracą swoje opcje, jeśli opuszczą firmę przed nabyciem opcji. Po drugie, pracownicy mają tendencję do zmniejszania swojego ryzyka poprzez korzystanie z nabytych opcji na akcje dużo wcześniej niż dobrze zdywersyfikowany inwestor, co zmniejszyłoby potencjalne znacznie wyższe zyski, gdyby posiadali opcje dojrzałości. Pracownicy posiadający opcje, które znajdują się w pieniądzu, skorzystają z nich również po zakończeniu pracy, ponieważ większość firm wymaga od pracowników wykorzystania lub utraty opcji przy wyjeździe. W obu przypadkach wpływ ekonomiczny na spółkę wydawania opcji jest ograniczony, ponieważ wartość i relatywna wielkość istniejących udziałów udziałowców są zmniejszone w mniejszym stopniu, niż mogliby być lub wcale. Biorąc pod uwagę rosnące prawdopodobieństwo, że firmy będą zmuszone do wydatkowania opcji na akcje, niektórzy przeciwnicy walczą z działaniami na tylne straże, próbując przekonać standardowe podmioty do znacznego zmniejszenia zgłaszanych kosztów tych opcji, dyskontując ich wartość od wartości mierzonej przez modele finansowe, aby odzwierciedlić prawdopodobieństwo przepadku i wczesnego wykonania. Obecne propozycje przedstawione przez te osoby FASB i RMSR pozwolą firmom oszacować procent opcji przepadających w okresie nabywania uprawnień i zmniejszyć koszt dotacji na opcje o tę kwotę. Ponadto, zamiast wykorzystywać datę wygaśnięcia dla okresu ważności opcji w modelu wyceny opcji, propozycje mają na celu umożliwienie spółkom wykorzystania oczekiwanego okresu użytkowania w celu odzwierciedlenia prawdopodobieństwa wczesnego wykonania. Korzystanie z oczekiwanego okresu użytkowania (który firmy mogą szacować na poziomie zbliżonym do okresu nabywania uprawnień, powiedzmy cztery lata) zamiast okresu umownego, powiedzmy dziesięć lat, znacznie zmniejszyłoby szacowany koszt opcji. Należy wprowadzić pewne dostosowania w odniesieniu do przepadku i wczesnego wykonania. Jednak proponowana metoda znacząco zawyża redukcję kosztów, ponieważ pomija okoliczności, w których opcje najprawdopodobniej zostaną utracone lub wykonane wcześniej. Uwzględniając te okoliczności, redukcja kosztów opcji pracowniczych prawdopodobnie będzie znacznie mniejsza. Po pierwsze, rozważ przepadek. Stosowanie płaskiej stawki za przepadek w oparciu o historyczny lub przyszły obrót pracownika jest ważne tylko wtedy, gdy przepadek jest zdarzeniem losowym, takim jak loteria, niezależnie od ceny akcji. W rzeczywistości jednak prawdopodobieństwo przepadku jest negatywnie związane z wartością przepadniętych opcji, a więc z samą ceną akcji. Ludzie częściej opuszczają firmę i tracą opcje, gdy cena akcji spadła, a opcje są niewiele warte. Jeśli jednak firma dobrze sobie poradziła, a cena akcji znacznie wzrosła od czasu przyznania, opcje staną się znacznie bardziej wartościowe, a pracownicy będą znacznie rzadziej odchodzić. Jeśli rotacja pracowników i przepadki są bardziej prawdopodobne, gdy opcje są najmniej wartościowe, wówczas niewielki z łącznych kosztów opcji w dniu przyznania jest zmniejszony z powodu prawdopodobieństwa przepadku. Argument dotyczący wczesnego ćwiczenia jest podobny. To zależy również od przyszłej ceny akcji. Pracownicy będą starali się wcześniej ćwiczyć, jeśli większość ich majątku jest związana z firmą, muszą się dywersyfikować i nie mają innego sposobu na zmniejszenie ryzyka związanego z ceną akcji spółki. Kierownictwo wyższego szczebla, jednak z największymi pakietami opcji, jest mało prawdopodobne, aby wykonać wcześnie i zniszczyć wartość opcji, gdy cena akcji znacznie wzrosła. Często posiadają nieograniczone zapasy, które mogą sprzedać jako skuteczniejszy sposób na zmniejszenie narażenia na ryzyko. Albo mają wystarczająco dużo, by zawrzeć kontrakt z bankiem inwestycyjnym, aby zabezpieczyć pozycje opcji bez ćwiczeń przedwcześnie. Podobnie jak w przypadku opcji przepadku, obliczenie oczekiwanej opcji opcji bez względu na wielkość udziałów w przedsiębiorstwach, które pracują wcześniej, lub na ich zdolność do zabezpieczenia się za pomocą innych środków, znacznie zaniża koszt przyznanych opcji. Modele wyceny opcji mogą być modyfikowane w celu uwzględnienia wpływu cen akcji i wielkości opcji pracowniczych oraz zasobów akcji na prawdopodobieństwo przepadku i wczesne wykonanie. (Patrz na przykład artykuł Mark Rubinstein w jesiennym artykule z 1995 r. W sprawie wyceny księgowej opcji na akcje dla pracowników). Rzeczywiste rozmiary tych korekt muszą być oparte na konkretnych danych firmy, takich jak wzrost wartości akcji i dystrybucja akcji. dotacje na opcje dla pracowników. Korekty, odpowiednio ocenione, mogą okazać się znacznie mniejsze niż wynikałoby to z proponowanych obliczeń (podobno zatwierdzonych przez FASB i RMSR). Rzeczywiście, w przypadku niektórych firm, obliczenia, które pomijają przepadki i wczesne wykonywanie, mogą być bardziej zbliżone do rzeczywistych kosztów opcji niż te, które całkowicie ignorują czynniki, które wpływają na przepadek pracowników i decyzje dotyczące wczesnego wykonania. Błąd 3: Koszty opcji są już odpowiednio ujawniane Kolejnym argumentem w obronie istniejącego podejścia jest to, że firmy już ujawniają informacje o kosztach opcji w przypisach do sprawozdań finansowych. Inwestorzy i analitycy, którzy chcą skorygować rachunki zysków i strat za koszty opcji, mają zatem łatwo dostępne dane. Uważamy ten argument za trudny do przełknięcia. Jak zauważyliśmy, podstawową zasadą rachunkowości jest to, że rachunek zysków i strat i bilans powinny przedstawiać spółki stanowiące podstawę ekonomii. Pozycjonowanie pozycji o tak dużym znaczeniu ekonomicznym, jak przydziały opcji pracowniczych do przypisów, systematycznie zniekształciłoby te raporty. Ale nawet jeśli zaakceptowalibyśmy zasadę, że ujawnienie przypisu jest wystarczające, w rzeczywistości uznalibyśmy to za zły substytut rozpoznania wydatków bezpośrednio na pierwotnych stwierdzeniach. Na początek analitycy inwestycyjni, prawnicy i regulatorzy korzystają obecnie z elektronicznych baz danych do obliczania wskaźników rentowności na podstawie liczb w skontrolowanych sprawozdaniach wyników spółek i bilansach. Analityk działający na podstawie pojedynczej firmy, a nawet niewielkiej grupy firm, mógł dokonać korekty w odniesieniu do informacji ujawnionych w przypisach. Ale byłoby to trudne i kosztowne dla dużej grupy firm, które umieściły różne rodzaje danych w różnych niestandardowych formatach w przypisach. Oczywiście znacznie łatwiej jest porównywać przedsiębiorstwa na równych warunkach, w których wszystkie koszty wynagrodzeń zostały uwzględnione w liczbie dochodów. Co więcej, liczby ujawnione w przypisach mogą być mniej wiarygodne niż liczby ujawnione w pierwotnym sprawozdaniu finansowym. For one thing, executives and auditors typically review supplementary footnotes last and devote less time to them than they do to the numbers in the primary statements. As just one example, the footnote in eBays FY 2000 annual report reveals a weighted average grant-date fair value of options granted during 1999 of 105.03 for a year in which the weighted average exercise price of shares granted was 64.59. Just how the value of options granted can be 63 more than the value of the underlying stock is not obvious. In FY 2000, the same effect was reported: a fair value of options granted of 103.79 with an average exercise price of 62.69. Apparently, this error was finally detected, since the FY 2001 report retroactively adjusted the 1999 and 2000 average grant-date fair values to 40.45 and 41.40, respectively. We believe executives and auditors will exert greater diligence and care in obtaining reliable estimates of the cost of stock options if these figures are included in companies income statements than they currently do for footnote disclosure. Our colleague William Sahlman in his December 2002 HBR article, Expensing Options Solves Nothing, has expressed concern that the wealth of useful information contained in the footnotes about the stock options granted would be lost if options were expensed. But surely recognizing the cost of options in the income statement does not preclude continuing to provide a footnote that explains the underlying distribution of grants and the methodology and parameter inputs used to calculate the cost of the stock options. Some critics of stock option expensing argue, as venture capitalist John Doerr and FedEx CEO Frederick Smith did in an April 5, 2002, New York Times column, that if expensing were required, the impact of options would be counted twice in the earnings per share: first as a potential dilution of the earnings, by increasing the shares outstanding, and second as a charge against reported earnings. The result would be inaccurate and misleading earnings per share. We have several difficulties with this argument. First, option costs only enter into a (GAAP-based) diluted earnings-per-share calculation when the current market price exceeds the option exercise price. Thus, fully diluted EPS numbers still ignore all the costs of options that are nearly in the money or could become in the money if the stock price increased significantly in the near term. Second, relegating the determination of the economic impact of stock option grants solely to an EPS calculation greatly distorts the measurement of reported income, would not be adjusted to reflect the economic impact of option costs. These measures are more significant summaries of the change in economic value of a company than the prorated distribution of this income to individual shareholders revealed in the EPS measure. This becomes eminently clear when taken to its logical absurdity: Suppose companies were to compensate all their suppliersof materials, labor, energy, and purchased serviceswith stock options rather than with cash and avoid all expense recognition in their income statement. Their income and their profitability measures would all be so grossly inflated as to be useless for analytic purposes only the EPS number would pick up any economic effect from the option grants. Our biggest objection to this spurious claim, however, is that even a calculation of fully diluted EPS does not fully reflect the economic impact of stock option grants. The following hypothetical example illustrates the problems, though for purposes of simplicity we will use grants of shares instead of options. The reasoning is exactly the same for both cases. Lets say that each of our two hypothetical companies, KapCorp and MerBod, has 8,000 shares outstanding, no debt, and annual revenue this year of 100,000. KapCorp decides to pay its employees and suppliers 90,000 in cash and has no other expenses. MerBod, however, compensates its employees and suppliers with 80,000 in cash and 2,000 shares of stock, at an average market price of 5 per share. The cost to each company is the same: 90,000. But their net income and EPS numbers are very different. KapCorps net income before taxes is 10,000, or 1.25 per share. By contrast, MerBods reported net income (which ignores the cost of the equity granted to employees and suppliers) is 20,000, and its EPS is 2.00 (which takes into account the new shares issued). Of course, the two companies now have different cash balances and numbers of shares outstanding with a claim on them. But KapCorp can eliminate that discrepancy by issuing 2,000 shares of stock in the market during the year at an average selling price of 5 per share. Now both companies have closing cash balances of 20,000 and 10,000 shares outstanding. Under current accounting rules, however, this transaction only exacerbates the gap between the EPS numbers. KapCorps reported income remains 10,000, since the additional 10,000 value gained from the sale of the shares is not reported in net income, but its EPS denominator has increased from 8,000 to 10,000. Consequently, KapCorp now reports an EPS of 1.00 to MerBods 2.00, even though their economic positions are identical: 10,000 shares outstanding and increased cash balances of 20,000. The people claiming that options expensing creates a double-counting problem are themselves creating a smoke screen to hide the income-distorting effects of stock option grants. The people claiming that options expensing creates a double-counting problem are themselves creating a smoke screen to hide the income-distorting effects of stock option grants. Indeed, if we say that the fully diluted EPS figure is the right way to disclose the impact of share options, then we should immediately change the current accounting rules for situations when companies issue common stock, convertible preferred stock, or convertible bonds to pay for services or assets. At present, when these transactions occur, the cost is measured by the fair market value of the consideration involved. Why should options be treated differently Fallacy 4: Expensing Stock Options Will Hurt Young Businesses Opponents of expensing options also claim that doing so will be a hardship for entrepreneurial high-tech firms that do not have the cash to attract and retain the engineers and executives who translate entrepreneurial ideas into profitable, long-term growth. This argument is flawed on a number of levels. For a start, the people who claim that option expensing will harm entrepreneurial incentives are often the same people who claim that current disclosure is adequate for communicating the economics of stock option grants. The two positions are clearly contradictory. If current disclosure is sufficient, then moving the cost from a footnote to the balance sheet and income statement will have no market effect. But to argue that proper costing of stock options would have a significant adverse impact on companies that make extensive use of them is to admit that the economics of stock options, as currently disclosed in footnotes, are not fully reflected in companies market prices. More seriously, however, the claim simply ignores the fact that a lack of cash need not be a barrier to compensating executives. Rather than issuing options directly to employees, companies can always issue them to underwriters and then pay their employees out of the money received for those options. Considering that the market systematically puts a higher value on options than employees do, companies are likely to end up with more cash from the sale of externally issued options (which carry with them no deadweight costs) than they would by granting options to employees in lieu of higher salaries. Even privately held companies that raise funds through angel and venture capital investors can take this approach. The same procedures used to place a value on a privately held company can be used to estimate the value of its options, enabling external investors to provide cash for options about as readily as they provide cash for stock. Thats not to say, of course, that entrepreneurs should never get option grants. Venture capital investors will always want employees to be compensated with some stock options in lieu of cash to be assured that the employees have some skin in the game and so are more likely to be honest when they tout their companys prospects to providers of new capital. But that does not preclude also raising cash by selling options externally to pay a large part of the cash compensation to employees. We certainly recognize the vitality and wealth that entrepreneurial ventures, particularly those in the high-tech sector, bring to the U. S. economy. A strong case can be made for creating public policies that actively assist these companies in their early stages, or even in their more established stages. The nation should definitely consider a regulation that makes entrepreneurial, job-creating companies healthier and more competitive by changing something as simple as an accounting journal entry. But we have to question the effectiveness of the current rule, which essentially makes the benefits from a deliberate accounting distortion proportional to companies use of one particular form of employee compensation. After all, some entrepreneurial, job-creating companies might benefit from picking other forms of incentive compensation that arguably do a better job of aligning executive and shareholder interests than conventional stock options do. Indexed or performance options, for example, ensure that management is not rewarded just for being in the right place at the right time or penalized just for being in the wrong place at the wrong time. A strong case can also be made for the superiority of properly designed restricted stock grants and deferred cash payments. Yet current accounting standards require that these, and virtually all other compensation alternatives, be expensed. Are companies that choose those alternatives any less deserving of an accounting subsidy than Microsoft, which, having granted 300 million options in 2001 alone, is by far the largest issuer of stock options A less distorting approach for delivering an accounting subsidy to entrepreneurial ventures would simply be to allow them to defer some percentage of their total employee compensation for some number of years, which could be indefinitelyjust as companies granting stock options do now. That way, companies could get the supposed accounting benefits from not having to report a portion of their compensation costs no matter what form that compensation might take. What Will Expensing Involve Although the economic arguments in favor of reporting stock option grants on the principal financial statements seem to us to be overwhelming, we do recognize that expensing poses challenges. For a start, the benefits accruing to the company from issuing stock options occur in future periods, in the form of increased cash flows generated by its option motivated and retained employees. The fundamental matching principle of accounting requires that the costs of generating those higher revenues be recognized at the same time the revenues are recorded. This is why companies match the cost of multiperiod assets such as plant and equipment with the revenues these assets produce over their economic lives. In some cases, the match can be based on estimates of the future cash flows. In expensing capitalized software-development costs, for instance, managers match the costs against a predicted pattern of benefits accrued from selling the software. In the case of options, however, managers would have to estimate an equivalent pattern of benefits arising from their own decisions and activities. That would likely introduce significant measurement error and provide opportunities for managers to bias their estimates. We therefore believe that using a standard straight-line amortization formula will reduce measurement error and management bias despite some loss of accuracy. The obvious period for the amortization is the useful economic life of the granted option, probably best measured by the vesting period. Thus, for an option vesting in four years, 148 of the cost of the option would be expensed through the income statement in each month until the option vests. This would treat employee option compensation costs the same way the costs of plant and equipment or inventory are treated when they are acquired through equity instruments, such as in an acquisition. In addition to being reported on the income statement, the option grant should also appear on the balance sheet. In our opinion, the cost of options issued represents an increase in shareholders equity at the time of grant and should be reported as paid-in capital. Some experts argue that stock options are more like contingent liability than equity transactions since their ultimate cost to the company cannot be determined until employees either exercise or forfeit their options. This argument, of course, ignores the considerable economic value the company has sacrificed at time of grant. Whats more, a contingent liability is usually recognized as an expense when it is possible to estimate its value and the liability is likely to be incurred. At time of grant, both these conditions are met. The value transfer is not just probable it is certain. The company has granted employees an equity security that could have been issued to investors and suppliers who would have given cash, goods, and services in return. The amount sacrificed can also be estimated, using option-pricing models or independent estimates from investment banks. There has to be, of course, an offsetting entry on the asset side of the balance sheet. FASB, in its exposure draft on stock option accounting in 1994, proposed that at time of grant an asset called prepaid compensation expense be recognized, a recommendation we endorse. FASB, however, subsequently retracted its proposal in the face of criticism that since employees can quit at any time, treating their deferred compensation as an asset would violate the principle that a company must always have legal control over the assets it reports. We feel that FASB capitulated too easily to this argument. The firm does have an asset because of the option grantpresumably a loyal, motivated employee. Even though the firm does not control the asset in a legal sense, it does capture the benefits. FASBs concession on this issue subverted substance to form. Finally, there is the issue of whether to allow companies to revise the income number theyve reported after the grants have been issued. Some commentators argue that any recorded stock option compensation expense should be reversed if employees forfeit the options by leaving the company before vesting or if their options expire unexercised. But if companies were to mark compensation expense downward when employees forfeit their options, should they not also mark it up when the share price rises, thereby increasing the market value of the options Clearly, this can get complicated, and it comes as no surprise that neither FASB nor IASB recommends any kind of postgrant accounting revisions, since that would open up the question of whether to use mark-to-market accounting for all types of assets and liabilities, not just share options. At this time, we dont have strong feelings about whether the benefits from mark-to-market accounting for stock options exceed the costs. But we would point out that people who object to estimating the cost of options granted at time of issue should be even less enthusiastic about reestimating their options cost each quarter. We recognize that options are a powerful incentive, and we believe that all companies should consider them in deciding how to attract and retain talent and align the interests of managers and owners. But we also believe that failing to record a transaction that creates such powerful effects is economically indefensible and encourages companies to favor options over alternative compensation methods. It is not the proper role of accounting standards to distort executive and employee compensation by subsidizing one form of compensation relative to all others. Companies should choose compensation methods according to their economic benefitsnot the way they are reported. It is not the proper role of accounting standards to distort executive and employee compensation by subsidizing one form of compensation relative to all others. A version of this article appeared in the March 2003 issue of Harvard Business Review. This site uses cookies to provide you with a more responsive and personalised service. Korzystając z tej strony, zgadzasz się na korzystanie z plików cookie. Przeczytaj nasze powiadomienie o plikach cookie, aby uzyskać więcej informacji na temat plików cookie, których używamy i jak je usuwać lub blokować. Pełna funkcjonalność naszej strony nie jest obsługiwana w Twojej wersji przeglądarki lub możesz wybrać tryb zgodności. Wyłącz tryb zgodności, zaktualizuj przeglądarkę do przeglądarki Internet Explorer 9 lub spróbuj użyć innej przeglądarki, takiej jak Google Chrome lub Mozilla Firefox. IFRS 2 Share-based Payment Quick Article Links IFRS 2 Share-based Payment requires an entity to recognise share-based payment transactions (such as granted shares, share options, or share appreciation rights) in its financial statements, including transactions with employees or other parties to be settled in cash, other assets, or equity instruments of the entity. Specific requirements are included for equity-settled and cash-settled share-based payment transactions, as well as those where the entity or supplier has a choice of cash or equity instruments. IFRS 2 was originally issued in February 2004 and first applied to annual periods beginning on or after 1 January 2005. History of IFRS 2 G41 Discussion Paper Accounting for Share-Based Payments published Comment deadline 31 October 2000 Project added to IASB agenda History of the project IASB invites comments on G41 Discussion Paper Accounting for Share-Based Payments Comment deadline 15 December 2001 Exposure Draft ED 2 Share-Based Payment published Comment deadline 7 March 2003 IFRS 2 Share-based Payment issued Effective for annual periods beginning on or after 1 January 2005 Exposure Draft Vesting Conditions and Cancellations published Comment deadline 2 June 2006 Amended by Vesting Conditions and Cancellations (Amendments to IFRS 2) Effective for annual periods beginning on or after 1 January 2009 Amended by Improvements to IFRSs (scope of IFRS 2 and revised IFRS 3) Effective for annual periods beginning on or after 1 July 2009 Amended by Group Cash-settled Share-based Payment Tra nsactions Effective for annual periods beginning on or after 1 January 2017 Amended by Annual Improvements to IFRSs 20172017 Cycle (definition of vesting condition) Effective for annual periods beginning on or after 1 July 2017 Amended by Classification and Measurement of Share-based Payment Transactions (Amendments to IFRS 2) Effective for annual periods beginning on or after 1 January 2018 Related Interpretations Amendments under consideration Summary of IFRS 2 In June 2007, the Deloitte IFRS Global Office published an updated version of our IAS Plus Guide to IFRS 2 Share-based Payment 2007 (PDF 748k, 128 pages). The guide not only explains the detailed provisions of IFRS 2 but also deals with its application in many practical situations. Because of the complexity and variety of share-based payment awards in practice, it is not always possible to be definitive as to what is the right answer. However, in this guide Deloitte shares with you our approach to finding solutions that we believe are in accordance with the objective of the Standard. Special edition of our IAS Plus newsletter You will find a four-page summary of IFRS 2 in a special edition of our IAS Plus newsletter (PDF 49k). Definition of share-based payment A share-based payment is a transaction in which the entity receives goods or services either as consideration for its equity instruments or by incurring liabilities for amounts based on the price of the entitys shares or other equity instruments of the entity. The accounting requirements for the share-based payment depend on how the transaction will be settled, that is, by the issuance of (a) equity, (b) cash, or (c) equity or cash. The concept of share-based payments is broader than employee share options. IFRS 2 encompasses the issuance of shares, or rights to shares, in return for services and goods. Examples of items included in the scope of IFRS 2 are share appreciation rights, employee share purchase plans, employee share ownership plans, share option plans and plans where the issuance of shares (or rights to shares) may depend on market or non-market related conditions. IFRS 2 applies to all entities. There is no exemption for private or smaller entities. Furthermore, subsidiaries using their parents or fellow subsidiarys equity as consideration for goods or services are within the scope of the Standard. There are two exemptions to the general scope principle: First, the issuance of shares in a business combination should be accounted for under IFRS 3 Business Combinations . However, care should be taken to distinguish share-based payments related to the acquisition from those related to continuing employee services Second, IFRS 2 does not address share-based payments within the scope of paragraphs 8-10 of IAS 32 Financial Instruments: Presentation . or paragraphs 5-7 of IAS 39 Financial Instruments: Recognition and Measurement . Therefore, IAS 32 and IAS 39 should be applied for commodity-based derivative contracts that may be settled in shares or rights to shares. IFRS 2 does not apply to share-based payment transactions other than for the acquisition of goods and services. Share dividends, the purchase of treasury shares, and the issuance of additional shares are therefore outside its scope. Recognition and measurement The issuance of shares or rights to shares requires an increase in a component of equity. IFRS 2 requires the offsetting debit entry to be expensed when the payment for goods or services does not represent an asset. The expense should be recognised as the goods or services are consumed. For example, the issuance of shares or rights to shares to purchase inventory would be presented as an increase in inventory and would be expensed only once the inventory is sold or impaired. The issuance of fully vested shares, or rights to shares, is presumed to relate to past service, requiring the full amount of the grant-date fair value to be expensed immediately. The issuance of shares to employees with, say, a three-year vesting period is considered to relate to services over the vesting period. Therefore, the fair value of the share-based payment, determined at the grant date, should be expensed over the vesting period. As a general principle, the total expense related to equity-settled share-based payments will equal the multiple of the total instruments that vest and the grant-date fair value of those instruments. In short, there is truing up to reflect what happens during the vesting period. However, if the equity-settled share-based payment has a market related performance condition, the expense would still be recognised if all other vesting conditions are met. The following example provides an illustration of a typical equity-settled share-based payment. Illustration Recognition of employee share option grant Company grants a total of 100 share options to 10 members of its executive management team (10 options each) on 1 January 20X5. These options vest at the end of a three-year period. The company has determined that each option has a fair value at the date of grant equal to 15. The company expects that all 100 options will vest and therefore records the following entry at 30 June 20X5 - the end of its first six-month interim reporting period. Dr. Share option expense (90 15) 6 periods 225 per period. 225 4 250250250 150 Depending on the type of share-based payment, fair value may be determined by the value of the shares or rights to shares given up, or by the value of the goods or services received: General fair value measurement principle. In principle, transactions in which goods or services are received as consideration for equity instruments of the entity should be measured at the fair value of the goods or services received. Only if the fair value of the goods or services cannot be measured reliably would the fair value of the equity instruments granted be used. Measuring employee share options. For transactions with employees and others providing similar services, the entity is required to measure the fair value of the equity instruments granted, because it is typically not possible to estimate reliably the fair value of employee services received. When to measure fair value - options. For transactions measured at the fair value of the equity instruments granted (such as transactions with employees), fair value should be estimated at grant date. When to measure fair value - goods and services. For transactions measured at the fair value of the goods or services received, fair value should be estimated at the date of receipt of those goods or services. Measurement guidance. For goods or services measured by reference to the fair value of the equity instruments granted, IFRS 2 specifies that, in general, vesting conditions are not taken into account when estimating the fair value of the shares or options at the relevant measurement date (as specified above). Instead, vesting conditions are taken into account by adjusting the number of equity instruments included in the measurement of the transaction amount so that, ultimately, the amount recognised for goods or services received as consideration for the equity instruments granted is based on the number of equity instruments that eventually vest. More measurement guidance. IFRS 2 requires the fair value of equity instruments granted to be based on market prices, if available, and to take into account the terms and conditions upon which those equity instruments were granted. In the absence of market prices, fair value is estimated using a valuation technique to estimate what the price of those equity instruments would have been on the measurement date in an arms length transaction between knowledgeable, willing parties. The standard does not specify which particular model should be used. If fair value cannot be reliably measured. IFRS 2 requires the share-based payment transaction to be measured at fair value for both listed and unlisted entities. IFRS 2 permits the use of intrinsic value (that is, fair value of the shares less exercise price) in those rare cases in which the fair value of the equity instruments cannot be reliably measured. However this is not simply measured at the date of grant. An entity would have to remeasure intrinsic value at each reporting date until final settlement. Performance conditions. IFRS 2 makes a distinction between the handling of market based performance conditions from non-market performance conditions. Market conditions are those related to the market price of an entitys equity, such as achieving a specified share price or a specified target based on a comparison of the entitys share price with an index of share prices of other entities. Market based performance conditions are included in the grant-date fair value measurement (similarly, non-vesting conditions are taken into account in the measurement). However, the fair value of the equity instruments is not adjusted to take into consideration non-market based performance features - these are instead taken into account by adjusting the number of equity instruments included in the measurement of the share-based payment transaction, and are adjusted each period until such time as the equity instruments vest. Note: Annual Improvements to IFRSs 20172017 Cycle amend s the definitions of vesting condition and market condition and adds definitions for performance condition and service condition (which were previously part of the definition of vesting condition). The amendments are effective for annual periods beginning on or after 1 July 2017. Modifications, cancellations, and settlements The determination of whether a change in terms and conditions has an effect on the amount recognised depends on whether the fair value of the new instruments is greater than the fair value of the original instruments (both determined at the modification date). Modification of the terms on which equity instruments were granted may have an effect on the expense that will be recorded. IFRS 2 clarifies that the guidance on modifications also applies to instruments modified after their vesting date. If the fair value of the new instruments is more than the fair value of the old instruments (e. g. by reduction of the exercise price or issuance of additional instruments), the incremental amount is recognised over the remaining vesting period in a manner similar to the original amount. If the modification occurs after the vesting period, the incremental amount is recognised immediately. If the fair value of the new instruments is less than the fair value of the old instruments, the original fair value of the equity instruments granted should be expensed as if the modification never occurred. The cancellation or settlement of equity instruments is accounted for as an acceleration of the vesting period and therefore any amount unrecognised that would otherwise have been charged should be recognised immediately. Any payments made with the cancellation or settlement (up to the fair value of the equity instruments) should be accounted for as the repurchase of an equity interest. Any payment in excess of the fair value of the equity instruments granted is recognised as an expense New equity instruments granted may be identified as a replacement of cancelled equity instruments. In those cases, the replacement equity instruments are accounted for as a modification. The fair value of the replacement equity instruments is determined at grant date, while the fair value of the cancelled instruments is determined at the date of cancellation, less any cash payments on cancellation that is accounted for as a deduction from equity. Disclosure Required disclosures include: the nature and extent of share-based payment arrangements that existed during the period how the fair value of the goods or services received, or the fair value of the equity instruments granted, during the period was determined the effect of share-based payment transactions on the entitys profit or loss for the period and on its financial position. Effective date IFRS 2 is effective for annual periods beginning on or after 1 January 2005. Earlier application is encouraged. Transition All equity-settled share-based payments granted after 7 November 2002, that are not yet vested at the effective date of IFRS 2 shall be accounted for using the provisions of IFRS 2. Entities are allowed and encouraged, but not required, to apply this IFRS to other grants of equity instruments if (and only if) the entity has previously disclosed publicly the fair value of those equity instruments determined in accordance with IFRS 2. The comparative information presented in accordance with IAS 1 shall be restated for all grants of equity instruments to which the requirements of IFRS 2 are applied. The adjustment to reflect this change is presented in the opening balance of retained earnings for the earliest period presented. IFRS 2 amends paragraph 13 of IFRS 1 First-time Adoption of International Financial Reporting Standards to add an exemption for share-based payment transactions. Similar to entities already applying IFRS, first-time adopters will have to apply IFRS 2 for share-based payment transactions on or after 7 November 2002. Additionally, a first-time adopter is not required to apply IFRS 2 to share-based payments granted after 7 November 2002 that vested before the later of (a) the date of transition to IFRS and (b) 1 January 2005. A first-time adopter may elect to apply IFRS 2 earlier only if it has publicly disclosed the fair value of the share-based payments determined at the measurement date in accordance with IFRS 2. Differences with FASB Statement 123 Revised 2004 In December 2004, the US FASB published FASB Statement 123 (revised 2004) Share-Based Payment. Statement 123(R) requires that the compensation cost relating to share-based payment transactions be recognised in financial statements. Click for FASB Press Release (PDF 17k). Deloitte (USA) has published a special issue of its Heads Up newsletter summarising the key concepts of FASB Statement No. 123(R). Click to download the Heads Up Newsletter (PDF 292k). While Statement 123(R) is largely consistent with IFRS 2, some differences remain, as described in a QampA document FASB issued along with the new Statement: Q22. Is the Statement convergent with International Financial Reporting Standards The Statement is largely convergent with International Financial Reporting Standard (IFRS) 2, Share-based Payment. The Statement and IFRS 2 have the potential to differ in only a few areas. The more significant areas are briefly described below. IFRS 2 requires the use of the modified grant-date method for share-based payment arrangements with nonemployees. In contrast, Issue 96-18 requires that grants of share options and other equity instruments to nonemployees be measured at the earlier of (1) the date at which a commitment for performance by the counterparty to earn the equity instruments is reached or (2) the date at which the counterpartys performance is complete. IFRS 2 contains more stringent criteria for determining whether an employee share purchase plan is compensatory or not. As a result, some employee share purchase plans for which IFRS 2 requires recognition of compensation cost will not be considered to give rise to compensation cost under the Statement. IFRS 2 applies the same measurement requirements to employee share options regardless of whether the issuer is a public or a nonpublic entity. The Statement requires that a nonpublic entity account for its options and similar equity instruments based on their fair value unless it is not practicable to estimate the expected volatility of the entitys share price. In that situation, the entity is required to measure its equity share options and similar instruments at a value using the historical volatility of an appropriate industry sector index. In tax jurisdictions such as the United States, where the time value of share options generally is not deductible for tax purposes, IFRS 2 requires that no deferred tax asset be recognized for the compensation cost related to the time value component of the fair value of an award. A deferred tax asset is recognized only if and when the share options have intrinsic value that could be deductible for tax purposes. Therefore, an entity that grants an at-the-money share option to an employee in exchange for services will not recognize tax effects until that award is in-the-money. In contrast, the Statement requires recognition of a deferred tax asset based on the grant-date fair value of the award. The effects of subsequent decreases in the share price (or lack of an increase) are not reflected in accounting for the deferred tax asset until the related compensation cost is recognized for tax purposes. The effects of subsequent increases that generate excess tax benefits are recognized when they affect taxes payable. The Statement requires a portfolio approach in determining excess tax benefits of equity awards in paid-in capital available to offset write-offs of deferred tax assets, whereas IFRS 2 requires an individual instrument approach. Thus, some write-offs of deferred tax assets that will be recognized in paid-in capital under the Statement will be recognized in determining net income under IFRS 2. Differences between the Statement and IFRS 2 may be further reduced in the future when the IASB and FASB consider whether to undertake additional work to further converge their respective accounting standards on share-based payment. March 2005: SEC Staff Accounting Bulletin 107 On 29 March 2005, the staff of the US Securities and Exchange Commission issued Staff Accounting Bulletin 107 dealing with valuations and other accounting issues for share-based payment arrangements by public companies under FASB Statement 123R Share-Based Payment. For public companies, valuations under Statement 123R are similar to those under IFRS 2 Share-based Payment. SAB 107 provides guidance related to share-based payment transactions with nonemployees, the transition from nonpublic to public entity status, valuation methods (including assumptions such as expected volatility and expected term), the accounting for certain redeemable financial instruments issued under share-based payment arrangements, the classification of compensation expense, non-GAAP financial measures, first-time adoption of Statement 123R in an interim period, capitalisation of compensation cost related to share-based payment arrangements, accounting for the income tax effects of share-based payment arrangements on adoption of Statement 123R, the modification of employee share options prior to adoption of Statement 123R, and disclosures in Managements Discussion and Analysis (MDampA) subsequent to adoption of Statement 123R. One of the interpretations in SAB 107 is whether there are differences between Statement 123R and IFRS 2 that would result in a reconciling item: Question: Does the staff believe there are differences in the measurement provisions for share-based payment arrangements with employees under International Accounting Standards Board International Financial Reporting Standard 2, Share-based Payment (IFRS 2) and Statement 123R that would result in a reconciling item under Item 17 or 18 of Form 20-F Interpretive Response: The staff believes that application of the guidance provided by IFRS 2 regarding the measurement of employee share options would generally result in a fair value measurement that is consistent with the fair value objective stated in Statement 123R. Accordingly, the staff believes that application of Statement 123Rs measurement guidance would not generally result in a reconciling item required to be reported under Item 17 or 18 of Form 20-F for a foreign private issuer that has complied with the provisions of IFRS 2 for share-based payment transactions with employees. However, the staff reminds foreign private issuers that there are certain differences between the guidance in IFRS 2 and Statement 123R that may result in reconciling items. Footnotes omitted Click to download: March 2005: Bear, Stearns Study on Impact of Expensing Stock Options in the United States If US public companies had been required to expense employee stock options in 2004, as will be required under FASB Statement 123R Share-Based Payment starting in third-quarter 2005: the reported 2004 post-tax net income from continuing operations of the SampP 500 companies would have been reduced by 5, and 2004 NASDAQ 100 post-tax net income from continuing operations would have been reduced by 22. Those are key findings of a study conducted by the Equity Research group at Bear, Stearns amp Co. Inc. The purpose of the study is to help investors gauge the impact that expensing employee stock options will have on the 2005 earnings of US public companies. The Bear, Stearns analysis was based on the 2004 stock option disclosures in the most recently filed 10Ks of companies that were SampP 500 and NASDAQ 100 constituents as of 31 December 2004. Exhibits to the study present the results by company, by sector, and by industry. Visitors to IAS Plus are likely to find the study of interest because the requirements of FAS 123R for public companies are very similar to those of IFRS 2. We are grateful to Bear, Stearns for giving us permission to post the study on IAS Plus. The report remains copyright Bear, Stears amp Co. Inc. all rights reserved. Click to download 2004 Earnings Impact of Stock Options on the SampP 500 amp NASDAQ 100 Earnings (PDF 486k). November 2005: Standard amp Poors Study on Impact of Expensing Stock Options In November 2005 Standard amp Poors published a report of the impact of expensing stock options on the SampP 500 companies. FAS 123(R) requires expensing of stock options (mandatory for most SEC registrants in 2006). IFRS 2 is nearly identical to FAS 123(R). SampP found: Option expense will reduce SampP 500 earnings by 4.2. Information Technology is affected the most, reducing earnings by 18. PE ratios for all sectors will be increased, but will remain below historical averages. The impact of option expensing on the Standard amp Poors 500 will be noticeable, but in an environment of record earnings, high margins and historically low operating price-to-earnings ratios, the index is in its best position in decades to absorb the additional expense. SampP takes issue with those companies that try to emphasise earnings before deducting stock option expense and with those analysts who ignore option expensing. The report emphasises that: Standard amp Poors will include and report option expense in all of its earnings values, across all of its business lines. This includes Operating, As Reported and Core, and applies to its analytical work in the SampP Domestic Indices, Stock Reports, as well as its forward estimates. It includes all of its electronic products. The investment community benefits when it has clear and consistent information and analyses. A consistent earnings methodology that builds on accepted accounting standards and procedures is a vital component of investing. By supporting this definition, Standard amp Poors is contributing to a more reliable investment environment. The current debate as to the presentation by companies of earnings that exclude option expense, generally being referred to as non-GAAP earnings, speaks to the heart of corporate governance. Additionally, many equity analysts are being encouraged to base their estimates on non-GAAP earnings. While we do not expect a repeat of the EBBS (Earnings Before Bad Stuff) pro-forma earnings of 2001, the ability to compare issues and sectors depends on an accepted set of accounting rules observed by all. In order to make informed investment decisions, the investing community requires data that conform to accepted accounting procedures. Of even more concern is the impact that such alternative presentation and calculations could have on the reduced level of faith and trust investors put into company reporting. The corporate governance events of the last two-years have eroded the trust of many investors, trust that will take years to earn back. In an era of instant access and carefully scripted investor releases, trust is now a major issue. January 2008: Amendment of IFRS 2 to clarify vesting conditions and cancellations On 17 January 2008, the IASB published final amendments to IFRS 2 Share-based Payment to clarify the terms vesting conditions and cancellations as follows: Vesting conditions are service conditions and performance conditions only. Other features of a share-based payment are not vesting conditions. Under IFRS 2, features of a share-based payment that are not vesting conditions should be included in the grant date fair value of the share-based payment. The fair value also includes market-related vesting conditions. All cancellations, whether by the entity or by other parties, should receive the same accounting treatment. Under IFRS 2, a cancellation of equity instruments is accounted for as an acceleration of the vesting period. Therefore any amount unrecognised that would otherwise have been charged is recognised immediately. Any payments made with the cancellation (up to the fair value of the equity instruments) is accounted for as the repurchase of an equity interest. Any payment in excess of the fair value of the equity instruments granted is recognised as an expense. The Board had proposed the amendment in an exposure draft on 2 February 2006. The amendment is effective for annual periods beginning on or after 1 January 2009, with earlier application permitted. Deloitte has published a Special Edition of our IAS Plus Newsletter explaining the amendments to IFRS 2 for vesting conditions and cancellations (PDF 126k). June 2009: IASB amends IFRS 2 for group cash-settled share-based payment transactions, withdraws IFRICs 8 and 11 On 18 June 2009, the IASB issued amendments to IFRS 2 Share-based Payment that clarify the accounting for group cash-settled share-based payment transactions. The amendments clarify how an individual subsidiary in a group should account for some share-based payment arrangements in its own financial statements. In these arrangements, the subsidiary receives goods or services from employees or suppliers but its parent or another entity in the group must pay those suppliers. The amendments make clear that: An entity that receives goods or services in a share-based payment arrangement must account for those goods or services no matter which entity in the group settles the transaction, and no matter whether the transaction is settled in shares or cash. In IFRS 2 a group has the same meaning as in IAS 27 Consolidated and Separate Financial Statements . that is, it includes only a parent and its subsidiaries. The amendments to IFRS 2 also incorporate guidance previously included in IFRIC 8 Scope of IFRS 2 and IFRIC 11 IFRS 2Group and Treasury Share Transactions . As a result, the IASB has withdrawn IFRIC 8 and IFRIC 11. The amendments are effective for annual periods beginning on or after 1 January 2017 and must be applied retrospectively. Earlier application is permitted. Click for IASB press release (PDF 103k). June 2018: IASB clarifies the classification and measurement of share-based payment transactions On 20 June 2018, the International Accounting Standards Board (IASB) published final amendments to IFRS 2 that clarify the classification and measurement of share-based payment transactions: Accounting for cash-settled share-based payment transactions that include a performance condition Until now, IFRS 2 contained no guidance on how vesting conditions affect the fair value of liabilities for cash-settled share-based payments. IASB has now added guidance that introduces accounting requirements for cash-settled share-based payments that follows the same approach as used for equity-settled share-based payments. Classification of share-based payment transactions with net settlement features IASB has introduced an exception into IFRS 2 so that a share-based payment where the entity settles the share-based payment arrangement net is classified as equity-settled in its entirety provided the share-based payment would have been classified as equity-settled had it not included the net settlement feature. Accounting for modifications of share-based payment transactions from cash-settled to equity-settled Until now, IFRS 2 did not specifically address situations where a cash-settled share-based payment changes to an equity-settled share-based payment because of modifications of the terms and conditions. The IASB has intoduced the following clarifications: On such modifications, the original liability recognised in respect of the cash-settled share-based payment is derecognised and the equity-settled share-based payment is recognised at the modification date fair value to the extent services have been rendered up to the modification date. Any difference between the carrying amount of the liability as at the modification date and the amount recognised in equity at the same date would be recognised in profit and loss immediately. Materiał na tej stronie to 2017 Deloitte Global Services Limited lub firma członkowska Deloitte Touche Tohmatsu Limited lub jeden z powiązanych z nim podmiotów. Zobacz informacje prawne dotyczące dodatkowych praw autorskich i innych informacji prawnych. Deloitte odnosi się do jednej lub kilku Deloitte Touche Tohmatsu Limited, prywatnej spółki brytyjskiej z ograniczoną odpowiedzialnością (DTTL), jej sieci firm członkowskich i powiązanych z nimi podmiotów. DTTL i każda z jej firm członkowskich są prawnie odrębnymi i niezależnymi podmiotami. DTTL (określany również jako Deloitte Global) nie świadczy usług klientom. Więcej informacji na temat DTTL i jej firm członkowskich można znaleźć na stronie deloitteabout. Lista korekt dla dzielenia wyrazów Te słowa służą jako wyjątki. Po wprowadzeniu są one dzielone tylko w określonych punktach dzielenia wyrazów. Każde słowo powinno znajdować się w osobnej linii.
No comments:
Post a Comment